يك قسم از طلاقها ضروري است. از آن‌جائي كه اسلام از نظر قانون عالي است قانون طلاق دارد و اگر چه از نظر اخلاق مبغوش است اما اسلام مي‌گويد اين قانون ولو مبغوض در نزد من است اما بايد باشد. نظير اين‌كه دست كسي سرطان مي‌گيرد اين دست را بايد بريد اگر اين دست را نبرند بدن مبتلا مي‌شود. با فرضي كه صاحب دست از قطع آن ناراحت است اما راضي است بلكه پول هم مي‌دهد تا دستش را قطع كنند تشكر از دكتر هم مي‌كند كه دستش را قطع كرده است زيرا مي‌بيند اگر دستش را قطع نكنند همه اعضايش فلج مي‌شود. طلاق ضروري هم آن طلاقي است كه توافق اخلاقي بين زن و شوهر نباشد و هر چه عفو و گذشت و ايثار و فداكاري و آنچه كه موجب مي‌شود طلاق واقع نشود اعمال مي‌شود بي‌فايده است. العياذبالله يك مرد مقدس گرفتار يك زن بي‌عفت شده است يا يك زن مقدس گرفتار يك مرد لاابالي بي‌عفت شده است. خوب در اين‌جا نمي‌شود اين مرد لاابالي، اين زن بي‌عفت را ساخت. در بن‌بست واقع شده است چه كند؟ چاره‌اي ندارد جز اين‌كه طلاق بدهد يعني اين وصله ناهم‌رنگ را از خود جدا كند. اين دست سرطاني را بايد قطع كرد. قانون طلاق در اين موارد چيز خوبي است كه قانون طلاقي كه اسلام دارد- البته با آن تضييق‌هائي كه اسلام دارد- قانون خوبي است و بالاخره اگر اسلام قانون طلاق را نداشت ناقص بود البته اين قانون براي جائي است كه ديگر چاره‌اي نباشد جز اين‌كه از يكديگر جدا شوند. وقتي كه يك زن بي‌عفت شد و نشود جلوي آن‌را بگيري اين وصلة ناهم‌رنگ را بايد دورانداخت وقتي يك مرد لاابالي و عياش شد و نشد جلوي او را بگيري چاره‌اي نيست جز اين‌كه آن خانوادة نجيب اين وصلة نا‌هم‌رنگ را از خود جدا كند و اين طلاق ضروري است كه بسيار كم است. يعني اين‌گونه طلاقها يك درصد هم نيست و اگر هم طلاق ضروري بود شايد در ايران ساليانه صد طلاتق هم واقع نمي‌شد. اگر مي‌بيني طلاق زياد شده است علتهاي ديگري دارد و ضروري نيست.